Hayatla Derdim Var...
Yorgunluğun ezici ama olsun. Zaten ama olsunlar aldı ne varsa, sana kalması gereken. Elini uzattığında birine dokunabilmelisin, olmuyorsa güç. Ne kadar narin, gaddar olması gereken her halin. Oysa rüzgara kaptırmamalıydın kendini. Hem kim görmüş ki bir yaprağın fırtınaya direndiğini. Gülümseyen bir yüz alsın senin intikamını, acı veren her şeyden. Hem belli mi olur belki anlaşılırsın bir sayfanın sağ alt köşesinde, sayfayı çeviren bir çift göz tarafından. Senden eksiliyorsun gün gün. Her gün daha az kalıyorsun. Bir çift yorgun göz, kırgın bir kalpten daha az sancıyor ama yine de güneşin bir çiçeğe açması var daha. Kaptırma kendini bir mucize değil bu. Bir umut? Umudun en yorucusunu mu tutarsın hep elinde? Bir gün çıkacak elbet içindeki çığlık. Olsun sen bağır, sen duy, tüm çığlıkları duymayanlar adına. Peki ya sonra? Kelimeler yazdırıyorlar kendilerini sana. Ne küstahça! Belli ki ellerinde güneşten bir yığın. Ya gelmezse? Gelmez çünkü en güzelinden bir gülüş vadetmedin. Fakat r